جامی، شاعر و عارف قرن نهم هجری در مثنوی چهارم کتاب <هفت اورنگ> به نام <سبحةالابرار> (نیایش نیکوکاران) شامل ۱۳۰ بخش که در سال ۸۸۷ سروده شده‌است و مشحون از تعالیم اخلاقی و عرفانی است، در بخش ۱۰۳ به ضرورت انبساط وجه و ذم ترشرویی پرداخته و در عین حال این زنهار را داده که نبایستی مزاح و خوشرویی را با دروغ آمیخت. عالمان دینی و پزشکان بیش از سایر گروه های اجتماعی به کاربست این توصیه جامی محتاجند. اگر اینان خود از روح تهی شده و به دام فرمالیزم و تکنولوژیزم شرعی یا علمی گرفتار آیند، به جای زندگی فقط گرد یاس و ناامیدی در فضای جامعه می پراکنند، نمونه های عالی این دو گروه در جهان معاصر آیت الله طالقانی ( عدالتخواه شیعه که حتی مارکسیست ها هم او را پدر می خواندند) و آلبرت شوارتزر (پزشک آلمانی برنده نوبل صلح که برای طبابت تا دل آفریقا رفت) بودند.
ادامه مطلب
درباره این سایت